موسيقي (از عربي) يا موزيك (از زبان‌هاي اروپايي) يا آنچه در پارسي باستان خُنيا گفته مي‌شد، يك نوع از هنر است كه عناصر اصلي تشكيل‌دهندهٔ آن، صدا و سكوت است. عناصر اصلي تشكيل‌دهندهٔ موسيقي شامل زيروبمي (نَواك) (تعيين‌كنندهٔ ملودي و هارموني) و ضرب‌آهنگ (ريتم) است. موسيقي را هنر بيان احساسات به وسيلهٔ آواها گفته‌اند كه مهمترين عوامل آن صدا و ريتم هستند و همچنين دانش تركيب صداها به گونه‌اي كه خوش‌آيند باشد و سبب انبساط و انقلاب روان شود.
موسيقي را مي‌توان به ژانرهايي تقسيم كرد (به عنوان مثال موسيقي كانتري كه نوعي موسيقي محلي آمريكا است) و ژانرها را مي‌توان بيشتر به زيرمجموعه ژانرها تقسيم نمود (شامل پاپ كانتري و كانتري كه دوتا از مهمترين و بيشترين ژانرهاي فرعي كشور هستند)، اگرچه خطوط و روابط بين ژانرهاي موسيقي اغلب ظريف هستند، گاهي اوقات براي تفسير شخصي باز، و گاهي اوقات بحث‌برانگيز است. به عنوان مثال، رسم مرز بين برخي از هارد راك‌هاي اوليه دهه ۱۹۸۰ و سبك موسيقي هوي متال مي‌تواند دشوار باشد.
در هنرها، موسيقي ممكن است به عنوان يك هنر نمايشي، يك هنر زيبا يا يك هنر شنيداري طبقه‌بندي شود.
موسيقي ممكن است در يك كنسرت راك يا اجراي اركستر به صورت زنده پخش يا خوانده شود و به صورت زنده به عنوان بخشي از يك اثر نمايشي (نمايش تئاتر موسيقي يا اپرا) شنيده شود، يا ممكن است در راديو، پخش كننده MP3، دستگاه پخش سي دي، تلفن هوشمند يا به عنوان موسيقي فيلم يا نمايش تلويزيوني ضبط و گوش داده شود.
در بسياري از فرهنگ‌ها، موسيقي بخش مهمي از شيوه زندگي مردم است، زيرا در مراسم مذهبي، مراسم و جشن‌هاي رسمي (به عنوان مثال: جشن فارغ‌التحصيلي و ازدواج)، فعاليتهاي اجتماعي (به عنوان مثال رقص) و فعاليتهاي فرهنگي اعم از آواز مبتدي كارائوكه تا بازي در گروه مبتدي فانك يا آواز خواندن در گروه كر به صورت گروهي نقش اساسي را ايفا مي‌كند.
مردم ممكن است موسيقي نواختن برايشان همچون سرگرمي باشد؛ مانند نوجواني كه در يك اركستر ويولونسل مي‌نوازد، يا به عنوان يك نوازنده، يا خواننده حرفه اي كار مي‌كنند. صنعت موسيقي شامل افرادي است كه آهنگ‌ها و قطعات موسيقي جديدي (مانند ترانه‌سراها و آهنگسازان) مي‌سازند؛ افرادي كه موسيقي اجرا مي‌كنند (شامل اركستر، نوازندگان گروه جاز و گروه راك، خوانندگان و رهبران هستند)، افرادي كه موسيقي ضبط مي‌كنند (متشكل از تهيه‌كنندگان موسيقي و ضبط صدا هستند)، افرادي كه تورهاي كنسرت برگزار مي‌كنند، و افرادي كه ضبط موسيقي و نت موسيقي را به مشتريان مي‌فروشند. حتي هنگامي كه آهنگي يا قطعه اي اجرا مي‌شود منتقدان موسيقي، روزنامه نگاران موسيقي و محققان موسيقي ممكن است قطعه و عملكرد آن را بررسي و ارزيابي كنند.
موسيقي به روش‌هاي بسياري تقسيم‌بندي مي‌شود.
بر اساس دورهٔ هنري پيدايش :
- موسيقي قرون وسطي
- موسيقي رنسانس
- موسيقي دوره باروك
- موسيقي كلاسيك
- موسيقي رومانتيك
- موسيقي مدرن
- موسيقي معاصر
بر اساس ساختار آواشناسي :
- كوانتو تونيك (موسيقي داراي نتهاي جداگانه مشخص با فاصله موسيقايي)
- استريم تونيك (موسيقي بدون فواصل - موسيقي داراي نتهاي پيوسته)
بر اساس ساختار گام|گامها :
- گام كروماتيك
- گام دياتونيك
بر اساس تعداد نت‌ها در گام:
- پنتاتونيك يا پنج صدايي (مانند موسيقي ژاپن)
- مونوتونيك يا تك صدايي (مانند برخي سازهاي تك‌نت همچون برخي شيپورهاي نظامي يا سوت‌سوتك)
- هگزاتونيك
از ديدگاه ضرباهنگ :
- موسيقي بي‌ضرب - آن است كه داراي وزني آشكار نباشد كه نمونهٔ آن برخي آوازهاي موسيقي ايراني هستند.
- موسيقي آهنگين يا رِنگ (Rhythmic) به موسيقي‌هايي گفته مي‌شود كه داراي وزن باشد مانند آهنگ‌هايي كه براي رقص ساخته شده باشد؛ پيش‌درآمد، مارش و غيره.
- لارگو (خيلي آرام و آهسته)
- آداجيو (آهسته)
- پرستو (خيلي تند)
- آلگرو (تند)
- آندانته (معمولي)
- آلگرتو
از ديدگاه ناحيه پيدايش :
- موسيقي بومي
- موسيقي نواحي
- موسيقي شرقي
- موسيقي غربي
- موسيقي ايراني
- موسيقي عربي
- موسيقي فلامنكو
- موسيقي كانتري
(و بسياري نواحي ديگر)
از ديدگاه خاستگاه معنايي-كلامي و جايگاه اجتماعي :
- موسيقي مذهبي
- موسيقي آييني (به عنوان مثال موسيقي عرفاني يا موسيقي صوفي گري موسيقي عروسي يا عزا)
- موسيقي بلوز
- موسيقي پاپ
- موسيقي راك
- موسيقي متال
- موسيقي كودك
- نوحه خواني
- تواشيح
از لحاظ اولويّت كلام يا ساز :
- موسيقي كلامي
- موسيقي بي‌كلام
از ديدگاه كاربردي :
- موسيقي درماني مانند موسيقي زار جنوب ايران يا موسيقي‌هاي مخصوص آرامش و مديتيشن
- موسيقي رقص
- موسيقي فيلم
- موسيقي نظامي (مارشه)
از لحاظ سازبندي (اركستراسيون) و آوايي :
- موسيقي تك سازي (Solo)
- موسيقي سمفونيك
- موسيقي اپرا
- دو نوازي (دوئت)
- سه نوازي (تريو)
- چهارنوازي (كوارتت)
- موسيقي تلفيقي (فيوژن)
- موسيقي ضربي
- موسيقي آرشه‌اي (مانند كوارتت زهي، گروه سازهاي بادي)
- موسيقي آوايي (وكال) - مانند آثار اركستر آوازي تهران يا گروه كر كلسيا
بر پايه فرم موسيقي:
- سونات
- سمفوني
- پرلود (پپش درآمد)
- مينوئت
- پيشنوا (اُورتور)
- كنسرتو
- لايتموتيف يا نغمه معرف (leitmotiv به معني نغمهٔ راهبر يا شاخص)
بر اساس دستگاه يا مقام:
- براي موسيقي سنتي ايراني هفت دستگاه به همراه ۵ آواز برمي‌شمارند مانند: دستگاه ماهور، دستگاه شور، آواز بيات ترك. هر دستگاه مي‌تواند تعدادي «گوشه» داشته باشد. همچنين در موسيقي ايراني ۱۲ مقام برشمرده‌اند مانند مقام راست، زير، اصفهان، حجاز.
سه تار چیست؟
سه‌تار از سازهای مضرابی موسیقی ایرانی است که در ساخت آن از چوب، فلز، زه یا نخ نایلون استفاده می شود. وسعت سه تار نزدیک به سه اکتاو است. سه‌تار را را معمولاً با مضراب نمی‌نوازند بلكه با ناخن (انگشت سبابه)، نواخته می‌شود.آموزش تصویری نت های موسیقی به کودکان
اجزای سه تار
1- کاسه
کاسه ی این ساز تقریبا کروی و مانند گلابی می باشد که از وسط به دو نیم کرده باشند. جنس این بخش معمولا از چوب درخت توت می باشد. روی کاسه ساز صفحه ی نازکی از جنس چوب قرار می گیرد که بر روی آن نزدیک دسته ی ساز سوراخ هایی برای خروج صدا از کاسه ی ساز وجود دارد.آموزش گیتار
2- خرک
خرک نیز از جنس چوب به طول تقریبی 4 سانتی متر و ارتفاع تقریبی 7 میلی متر است محل ارتعاش آزاد سیم یعنی فاصله بین خرک تا شیطانک 63 سانتی متر است. آموزش سه تار